ท่าจะเบลอได้ที่นะครับสำหรับคนเขียน
หนก่อนนั้น ทำไปได้กับการปิดท้ายด้วย Enemy in Me ทั้งที่เขียนถึง No One's Gonna Do It For You อยู่แท้ๆ
สำคัญกว่านั้น Enemy in Me มันอยู่ในงานชุดที่สองของวงต่างหากกกกกกกกก!!!
Lit Up/Let Down เป็นงานที่มาจากวัตถุดิบในช่วงตั้งไข่ของวง ผนวกกับความร้อนวิชาของสมาชิก ทำให้งานชุดนี้ใช้เวลาในการบันทึกเสียงแค่ราวๆหนึ่งเดือน
ถือว่าเร็วมาก สำหรับวงหน้าใหม่ ที่แต่ละคนไม่เคยมีประสบการณ์ในระดับนี้มาก่อน และไม่มีโปรดิวเซอร์คอยเป็นพี่เลี้ยงให้
งานชิ้นนี้ ถ้าจับไปเปรียบเทียบกับหลายวงที่มีงานออกมาในเวลาไล่เลี่ยกัน (แต่มีความเป็นมืออาชีพกว่า) อย่าง Crashdiet, Gemini Five หรือ Babylon Bombs VOJ น่าจะเป็นรองพอสมควรในเรื่องฝีมือ
แต่จุดด้อยตรงนั้น ก็ทดแทนด้วยจุดเด่นในเรื่องฟีลที่ Lizzy ต้องการให้ออกมาฟังดูดิบๆ ไม่ผ่านการปรุงแต่ง (over-produced) มากเกินไป
เสริมด้วยการแสดงสดที่เมามัน ก็ทำให้ VOJ ถูกจับตาว่าเป็นวงหน้าใหม่ในขณะนั้นที่ "มีของ" อยู่กับตัวไม่น้อย
Ceased Emotions แบบสดๆ ที่ The Key Club เมื่อปี 2006 สมัยเป็นวงเปิดให้ Metal Skool หรือ Steel Panther ในปัจจุบัน
ก่อนจะได้รับการพิสูจน์ให้เห็นชัดเจนขึ้นในงานลำดับถัดมา The Art of Telling Lies...
ปกอัลบั้ม The Art of Telling Lies
งานชุดนี้ได้ Brent Woods อดีตมือกีตาร์ Wildside วงในปลายยุคแกลม เมทั่ลรุ่งเรือง และเคยร่วมงานกับ Vince Neil ในอัลบั้ม Carved in Stone ด้วย มารับหน้าที่โปรดิวซ์ให้ตั้งแต่ในขั้นตอนการทำเดโม
ทั้งประสบการณ์ที่มากขึ้น และการได้ Woods มาช่วยเกลาบางจุด ทำให้ซาวนด์ในอัลบั้มนี้ ลดความดิบไปพอสมควร แต่ที่เพิ่มเข้ามา คือความลงตัวในแบบคลาสสิคร็อค และเมโลดี้ที่ติดหูง่าย
เนื้อหาในหลายเพลงที่มีมุมมองกว้างกว่าเดิม ไม่ได้หยุดอยู่แค่เรื่อง sex, drugs, rock & roll เหมือนชุดแรก ทั้งการคัฟเวอร์ Refugee เพลงเก่าของ Tom Petty & The Heartbreakers
หรืองานในแบบออริจินอลที่ทางวงเขียนขึ้นเอง อย่างแทร็คแรก Everybody Loves You When You're Dead รวมถึงไตเติ้ลแทร็ค
ลองเช็กรีวิวอัลบั้มชุดนี้แล้ว ค่อนข้างได้รับการต้อนรับในทางบวกนะครับ ตรงนั้น น่าจะช่วยเสริมสถานะของวงให้มั่นคงขึ้น ก่อนจะเกิดเหตุพลิกผันสำคัญเกิดขึ้นกับทางวง
Lizzy ตัดสินใจลาออกจากวงกะทันหัน เมื่อกลางเดือนมีนาคมที่ผ่านมา...
ไม่ใช่ด้วยเหตุผลยอดนิยมอย่างทัศนคติทางดนตรีที่แตกต่าง เจ้าตัวเพียงให้เหตุผลว่าหมดแรงกระตุ้นที่จะทำงานร่วมกับวงอีก
ระหว่าง Lizzy กับสมาชิกอีกสามคนที่เหลือมีความขัดแย้งกันรึเปล่า ไม่มีข้อสรุปชัดเจน เพราะต่างฝ่ายต่างยืนยันว่าเป็นการ "จากกันด้วยดี"
แต่ที่ทำให้หลายคนกังขาเล็กน้อย คือสิบวันถัดมา ทางวงก็จัดการเปิดตัวฟรอนท์แมนคนใหม่ทันควัน คือ Jesse Forte อดีตนักร้องนำของ Cast of Kings วงในย่านแอลเอ ที่เคยเล่นเป็นวงเปิดให้ VOJ มาก่อน
พร้อมปรับภาพลักษณ์ของวงจากเดิมชนิดรู้สึกได้ถึงความแตกต่าง
ภาพลักษณ์ใหม่ของ VOJ หลังเปิดตัว Jesse ในฐานะนักร้องนำคนใหม่"Stella" ผลงานของ Jesse สมัยร่วมงานกับ Cast of Kings
เทียบกับ Lizzy แล้ว Jesse ดูจะเหนือกว่าในเรื่องรูปลักษณ์ (มีบางส่วนชวนให้นึกถึง Brandon Lee) เสียงร้องที่มีความเป็นนักร้องแท้ๆมากกว่า
และอาจรวมถึงทักษะทางดนตรี (ใน bio ระบุว่าเจ้าตัวเคยเข้าเรียนที่ MI ด้วย ขณะที่ Lizzy รวมถึงสมาชิกคนอื่นๆไม่เคยผ่านเรื่องสถาบันดนตรีมาก่อน)
แต่ก็มีกระแสต่อต้านจากแฟนเพลงบางกลุ่มว่าเสียงของ Jesse ไม่เหมาะกับดนตรีของ VOJ และทำให้อารมณ์แบบดิบๆหายไป
ขณะที่อีกกลุ่ม ก็มีความเห็นในทำนอง The show must go on ต้องยอมรับการตัดสินใจของ Lizzy ขณะเดียวกัน ก็สนับสนุนทางวงต่อ
ตอนที่จองบัตร VOJ ที่ Barfly ในย่านแคมเดน (คล้ายๆจตุจักรบ้านเรา) เอาไว้ นักร้องนำของวงยังเป็น Lizzy อยู่ ก็ช็อคนิดๆนะครับกับการเปลี่ยนตัวฟรอนท์แมนกะทันหันแบบนี้
แต่เสียตังค์แล้ว ยังไงก็ต้องไปดูใช่มั้ย (HA)
บัตร VOJ ที่ Barfly เมื่อ 4 พ.ค.Barfly นี่เล็กมากครับ ตัวอาคาร ถ้าเปรียบกับบ้านเราก็อารมณ์ประมาณตึกแถว (ดูจากขนาดแล้วไม่รู้ถึงสองห้องได้รึเปล่า) ด้านล่างเป็นผับแบบอังกฤษ มีอยู่ไม่ถึงสิบโต๊ะ
ส่วนเวทีอยู่บนชั้นสอง คะเนขนาดด้วยสายตาแล้ว จุคนได้ซัก 50-60 ก็ถือว่าหรูแล้ว มีทางเข้าออกแค่ทางเดียว แถมยังต้องเดินขึ้นบันไดแคบๆอีก คือถ้ามีเหตุร้ายแรงเกิดขึ้น เห็นทีจะลำบากอยู่
บริเวณด้านหน้า Barflyวันนั้น นอกจาก VOJ แล้ว ก็มี special guest อีกสามวง คือ The Mercy House ที่ซาวนด์ออกไปทางโอลด์สคูล เฮฟวี่ เมทัล Falling Red สลีซร็อคเจ้าถิ่น (วงนี้เคยมีสกู๊ป + ถูกเลือกไว้ในซีดีรวมเพลงของ Classic Rock ด้วย) The Crave ที่ติดกลิ่นอีโมและพังก์นิดๆ
เผอิญไม่เคยมีโอกาสได้ดู VOJ ในยุค Lizzy เล่นแบบสดๆมาก่อน (ไม่นับ Youtube) ก็เลยไม่รู้จะเปรียบเทียบยังไง แต่รวมๆแล้ว Jesse (ซึ่งรับหน้าที่ร้องอย่างเดียว ส่วนพาร์ทริธึ่มกีตาร์มีสมาชิกเสริมเล่นให้) ถือว่าทำหน้าที่ได้ดี
Jesse Forteแถมระหว่างโชว์และตอนปิดท้าย VOJ ยังมีเซอร์ไพรส์เล็กๆ ด้วยการคัฟเวอร์เพลงของ Jimi Hendrix ถึงสองเพลง คือ Red House และ Fire ตรงนี้อาจเป็นสัญญาณบอกทิศทางดนตรีของวงที่อาจเปลี่ยนไปจากเดิมด้วย
Nicki Kin ในมาดใหม่ที่ดูสะอาดสะอ้านกว่าเก่าจากนี้ VOJ จะเดินหน้าต่อไปทางไหน ก็คงต้องรอดูกันอีกที
ระหว่างนี้ ทางวงก็ทยอยบันทึกเสียงเพลงใน The Art of Telling Lies ใหม่ ร่วมกับ Jesse โดยวางขายผ่าน iTunes รวมถึง amazon ออกมาแล้วสามเพลงด้วยกัน
หนึ่งในนั้นคือ Everybody Loves You When You're Dead
ส่วนคนที่อยากเก็บงานทั้งสองชุดสมัยที่ยังมี Lizzy เป็นนักร้องนำนั้น Lit Up/Let Down ยังพอหาได้ไม่ยาก ทั้งใน Amazon หรือ eBay
แต่สำหรับ The Art Of Telling Lies ที่อยู่ในสังกัด Raw Noise Records ถ้าไม่ซื้อผ่าน iTunes หรือดิจิทัล ดาวน์โหลด คืออยากได้แบบที่เป็นซีดี ก็อาจต้องลงทุนกันหน่อย ด้วยการซื้อผ่าน Myspace ของวงโดยตรงตามที่อยู่ข้างล่าง ในราคาแผ่นละ 15 เหรียญ (บวกค่าส่งทั่วโลกอีก 17 เหรียญ)
http://blogs.myspace.com/index.cfm?fuseaction=blog.view&friendId=10595146&blogId=505388279
สำหรับเว็บไซต์อย่างเป็นทางการของวงยังไม่มีนะครับ ฉะนั้น ข่าวสารหลักๆถ้าไม่ add ใน Facebook ของวง ก็คงต้องเข้าไปที่ www.myspace.com/vainsofjenna
โอย เหนื่อย ไม่เคยเขียนอะไรยาวแบบนี้มาก่อน (HA)
ลองฟังแล้วตัดสินใจดูนะครับ ว่ามีจิตศรัทธาพอจะอุดหนุนทางวงรึเปล่า พูดตรงๆ คือหาโหลดจากเว็บอโคจร อย่าง mediafire หรือ megaupload นั้นง่ายแสนง่าย (ชี้โพรงให้กระรอกยังไงชอบกล)
อย่าลืมว่า นักดนตรีพวกนี้ไม่ได้ร่ำรวยมหาศาลเหมือนร็อคสตาร์ในอดีต แต่มีรายได้จากการออกทัวร์ ขาย Merch และซีดี หรือ ดิจิทัล ดาวน์โหลด โดยเฉพาะอย่างหลังที่ราคาไม่แพงเกินยอมรับ
และถ้าทุกคนไม่คิดจะช่วยกันสนับสนุน ต่อให้ฝีมือดีแค่ไหน ซักวันพวกนี้ก็ต้องยกธงขาวยอมแพ้ในที่สุด
ท่องไว้ให้ขึ้นใจครับ สั้นๆ ง่ายๆ
If you like it, buy it
